Het is weer die tijd van het jaar: de Snob 2000, en daarna natuurlijk de Top 2000. Ik heb ook dit jaar weer gestemd voor de Snob; de Top volgt vast nog wel. Hierbij mijn lijstje.
Mochten jullie het nog niet weten: de Snob 2000 is het alternatieve broertje van de Top 2000. Alle platen die daar niet in komen en die dat volgens velen wel verdienen (nou ja, volgens vele zelfverklaarde popliefhebbers), komen hier in een alternatieve lijst. Officieel is het doel om die liedjes aandacht te geven, zodat ze later in de Top 2000 kunnen komen, maar stiekem vinden veel popsnobs het wel lekker om met fijnproevers onder elkaar te zijn, zonder al die enge mainstreamers.
In vergelijking met vorige keer is mijn lijstje nóg zwarter, nóg elektronischer en nog eenvormiger. Tja, ik wel zeggen dat het niet goed met me gaat en dat ik daarvan gothic ga luisteren – en ik zou nog gelijk hebben ook. Maar dat is niet dé reden. Dé reden is vooral dat ik me eindeloos in dit genre verdiept heb, dat is steeds meer de krenten uit de pap vis en dat ik mijn lievelingsgenre er gewoon in wil hebben.
Wat de rest betreft zijn er een paar metalliedjes – een liefde uit mijn late tiener- en vroege twintigertijd, die ik graag eer aandoe. Ook de Velvet Underground is vertegenwoordigd – met twee liedjes zelfs. Verder is er “Mr. Tambourine Man” van The Byrds.
Die zal ik even uitleggen. In de aanloop naar de stemming – en ook nog toen de stembussen al geopend waren – merkte de organisatie van de Snob 2000 op dat er acts waren die in geen van beide lijsten stonden. The Byrds, Katie Perry, The Pretenders en James Brown, om er maar eens vier te noemen. Gevoelsmatig ga je ervan uit dat die gewoon in de Top 2000 staan – mainstream zijn/waren ze tenslotte zeker – waardoor ook niemand ze uit zichzelf de Snob 2000 in zou stemmen. Maar zie, daar was dus een lacune. Dus wijdde ik één van mijn plaatsen aan een grote hit uit de jaren ’60.
Vergeleken met de laatste keer dat ik mijn stemlijst hier deelde – dat was alweer vier jaar geleden – zijn onder meer “Everybody wants to be famous” van Superorganism en “Heechspanning” van Nynke Laverman verdwenen. Daarmee werd mijn lijst een stuk minder vrouwelijk. Dat is natuurlijk jammer, maar ik sta erachter. Ik heb een hekel aan het woke terechtwijzen dat mensen niet genoeg luisteren naar vrouwen, dat hun speellijst te wit is, dat ze meer hiphop en minder indie moeten luisteren enz. Kwaliteit en smaak moeten de leidraad zijn, anders niet. Superorganism is gewoon, met de wijsheid van vijf jaar later, behoorlijk overschat. Die liedjes waren aardig, maar ook weer niet zo geweldig dat we ze tot in lengte van jaren moeten koesteren. (Maar misschien denk ik daar over vijf jaar wéér anders over.) En wat Nynke Laverman betreft: die vind ik geweldig, maar ze heeft betere liedjes geschreven dan “Heechspanning”.
Alleen Malaria, met “Kaltes klares Wasser”, had ik er wel in mogen houden. Stomweg vergeten. Volgend jaar dan maar weer. Gelukkig is er met Anne Clark, Siouxsie and the Banshees, Xmal Deutschland nog veel vrouwelijke duisternis over. En natuurlijk hebben we Roosbeef nog. Met “Onder invloed” kon ik hier wél precies de goeie kiezen.
(En de zwarte muziek dan? Te weinig verstand van. Ik had natuurlijk wel voor iets van James Brown kunnen gaan, maar wat heeft de wereld daar aan als ik ’s mans werk maar heel beperkt ken? Laat mij gewoon maar stemmen voor de muziek waar ik een beetje kijk op heb!)
Oké, dat was het commentaar. Dan nu de lijst. Van de kieslijst heb ik genomen:
- Roosbeef – Onder invloed
- Siouxsie & The Banshees – Israel
- Bauhaus – Bela Lugosi’s dead
- D.A.F. – Der Mussolini
- The Velvet Underground & Nico – All tomorrow’s parties
- The Velvet Underground – Heroin
- Clan of Xymox – Louise
- Anne Clark – Our Darkness
- Grauzone – Eisbär
- Heideroosjes – Sjonnie en Anita
- My Dying Bride – For my fallen angel
- Finntroll – Trollhammaren
- Trisomie 21 – The last song
- Martin Dupont – Just because
- Boy Harsher – Pain
- She Past Away – Kasvetli kutlama
En in de vrije ruimte:
- Theatre of Tragedy – Cassandra
- The Crüxshadows – Winter born (This sacrifice)
- The Byrds – Mr. Tambourine Man
- Xmal Deutschland – Polarlicht
- Boytronic – You